La boîte-en-valise – słynna walizka Marcela Duchampa; pudełka grupy Fluxus; wystawy z lat 70.mieszczące się w teczce; działalność kuratorska Lucy Lippard; kapsuły czasu Andy’ego Warhola;Nanomuseum Hansa Ulricha Obrista; sekretne stowarzyszenie światłych wariatów shandy, o którym opowiada Vila–Matas… Wszystko to stanowiło dla mnie fascynującą inspirację podczas tworzenia tego projektu. Możemy jednak potraktować go nieco skromniej: jako list w butelce, który przepłynął przez Atlantyk i dotarł do Europ

"Dlaczego 1987? Co się zdarzyło w tym roku? W dziedzinie nowej sztuki bardzo wiele. Przede wszystkim odbyły się najważniejsze wystawy Nowej ekspresji: „Co słychać?” w d. Zakładach Norblina w Warszawie, II Biennale Sztuki Nowej w Zielonej Górze, „Droga i Prawda. II Krajowe Biennale Młodych we Wrocławiu, ekspozycje prac Gruppy i Koła Klipsa na „Künstlergruppen zeigen Gruppenkunstwerke” w ramach documenta 8 w Kassel oraz na przełomie 1987/88 „Realizm radykalny. Abstrakcja konkretna” w warszawskim Muzeum Narodowym... więcej

 Wystawa jest swoistym eksperymentem i powstała w odpowiedzi na brak podobnych inicjatyw wystawienniczych w Polsce. Nieliczne wyjątki, prezentujące modę współczesną właśnie w kontekście artystycznym, a nie tylko historyczno-społecznym, to na przykład zrealizowane w 2013 r. z rozmachem właśnie w toruńskim CSW „Cuda Niewidy”.

  Katalog towarzyszący wystawie "Cuda Niewidy" w CSW w Toruniu.

Człowiek w Wielkim Mieście stanowi artystyczną podróż przez niespotykany wybór 70 prac z Kolekcji Sztuki UniCredit. Wystawa eksploruje symbiotyczny związek między środowiskiem miejskim i jego mieszkańcami, poczynając od XX wieku, analizuje również przestrzeń miejską jako odzwierciedlenie współczesnego życia... więcej

 Artyści: Irina Botea Bucan, Fu Yuzhu, Youkine Lefèvre, Betsy Schneider, Anna Skladmann, Viktoria Sorochinski, Patrick Willocq 

Kurator: Radu Stern
Koordynatorka: Paulina Kuhn
Produkcja wystawy: Wojciech Ruminski

Wybór współczesnych fotografii i wideo autorstwa grupy międzynarodowych artystów skupionych na temacie dzieciństwa. Wizerunki dzieci są pozornie urocze, gdy jednak przyjrzymy się im bliżej, dostrzegamy w nich pewne osobliwe cechy, z których wyłania się niepokojący obraz przyszłości człowieka. Współczesne podejście do najmłodszego pokolenia przyniesie w przyszłości oczywiste konsekwencje moralne, społeczne i polityczne.

Nie ulega wątpliwości, że dzieciństwo jest najchętniej i najlepiej udokumentowanym etapem w życiu człowieka. Wizerunki dzieci uwiecznia się na zdjęciach o wiele częściej niż zachwycające zachody słońca, Canal Grande w Wenecji, Wieżę Eiffla w Paryżu czy Wielki Mur Chiński. W wyniku upowszechnienia się medium fotografii pod koniec XIX wieku pojawiła się olbrzymia liczba podobnych do siebie zdjęć potomstwa, tworzących coś, co można określić jako historię rodziny w obrazkach. Opowieść rozpoczynała się zazwyczaj tuż po narodzinach, obowiązkowym zdjęciem dziecka leżącego na brzuchu na białej, baraniej skórze, i trwała przez cały okres jego rozwoju, aż do dorosłości. Obecnie, ze względu na postęp technologiczny, ilustrowana historia życia rozpoczyna się jeszcze przed narodzinami, jako że ultrasonografia umożliwia ujrzenie dziecka, kiedy jest ono jeszcze w łonie matki.

Tego typu zdjęcia, starannie układane w albumie i hołubione, wzbudzały zainteresowanie tylko w kręgu rodziny. Niemniej jednak, niemal od samego początku istnienia fotografii pojawiali się artyści, których ambicją było wyjście poza indywidualne doświadczenie i zgłębienie dzieciństwa jako takiego, co stanowiło o wiele większe przedsięwzięcie. Potraktowali oni  zjawisko nie jako biologiczną fazę rozwoju, ale przede wszystkim konstrukt społeczny. Współcześnie to podejście nadal inspiruje artystów. Wystawa prezentuje wybór aktualnych prac, które badają złożoność stanu dzieciństwa, stworzonych przez artystów z Belgii, Chin, Francji, Niemiec, Rumunii i Stanów Zjednoczonych.

Radu Stern jest szwajcarskim historykiem sztuki i kuratorem. W latach 2004–2013 był dyrektorem edukacyjnym Musée de l’Elysée w Lozannie – jednego z najważniejszych muzeów na świecie specjalizujących się w fotografii.

Do domu. Wracajcie do domu. 9 lat tułaczki po festiwalach, wystawach, spektaklach. Od ruin Lizbony po ulice Tallinna. Spanie w garażach i zimnych magazynach. Powybijane neony, powyginane blachy. Splendor, dziurawe plecy, wkręty, wideo, niedomknięte budżety. Wracamy do domu. Doświadczeni.

Do domu! to wystawa mająca formę multimedialnej instalacji z wykorzystaniem napisów. Jest pierwszym podsumowaniem dziewięciu lat działań Stefana Kornackiego w ramach projektu Inscription. To cykl projektów skupionych wokół zdemontowanych z dachów napisów oraz neonów. Zazwyczaj są to obiekty skazane na zezłomowanie. Przemieszczając się po Europie, tworzyły nowe pola znaczeniowe – będąc głównym elementem wielu instalacji, happeningów czy performansów. Z udziałem APATORA i ELANY – liter uratowanych z nieistniejących już fabryk – powstała multimedialna instalacja Ustawka, będąca historią o konflikcie lokalnych drużyn, powiązanych kiedyś z tymi zakładami, pokazana m.in. w Kijowie podczas Euro 2012. Demontaż warszawskiego neonu UNIWERSAM GROCHÓW w 2016 r. stał się spektaklem – podobnie jak w przypadku jego toruńskiego odpowiednika. Zapomniane litery słynnego hotelu VICTORIA zostały pokazane w otoczeniu ruin miasta w ramach wystawy Things to Come w 2015 roku Lizbonie. Ich pojawienie się w Portugalii stało się sensacją dla mieszkańców stolicy, którzy dowiadując się z mediów o jej istnieniu, byli zaskoczeni faktem, że pod czterech latach od demontażu odnalazła się aż tak daleko. Finalnie wystawa została zdemolowana.

Audiowizualna instalacja na wystawie Do domu! będzie rozmową, czasem nawet intensywną kłótnią między napisami, opowiadającymi ze swojej perspektywy o zmaganiach artysty towarzyszących w realizacji projektów, w których brały udział.
Nie wiedziałem, że będę pracował nad Inscription Project tyle lat. Doczekam momentu, kiedy będę działał z napisami ze skroniami pokrytymi siwizną. Nie wiedziałem, że to tak trudna rzecz. To projekt, który uczy mnie, że niemożliwe staje się rzeczywistością. (…) Przecież mam lęk wysokości, a wchodzę na budynki i ścinam konstrukcje piłą kątową. Mieszanka łez i szczęścia. Sztuka, która bez pomocy przyjaciół nie mogłaby być zrealizowana.

O Artyście:
Zdecydowaliśmy, że prace Stefana są najbardziej radykalne.
Leon Tarasewicz, Gala Talentów Trójki, Polskie Radio 2012

Stefan Kornacki (1983) – artysta multimedialny. Absolwent grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Performer, poeta i twórca grupy muzycznej SER CHARLES [Organek, Staszewski], współtworzy naukowo-artystyczną grupę INSTYTUT B-61, gdzie występował wspólnie z m.in. z takimi artystami jak: Tomasz Stańko, Mariusz Lubomski, L.U.C., Domowe Melodie oraz Maja Kleszcz. Jako kurator tworzy galerię MAMA. Obecnie pracuje m.in nad projektami Inscription (instalacje ze zdemontowanych fabrycznych napisów, realizacje m.in. w Kijowie, Lizbonie, Tallinie), Local News oraz Szerokości. Laureat „Talentów Trójki 2012” przyznawanych przez Program 3 Polskiego Radia kategorii sztuki wizualne, Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2016.

 Paląca potrzeba konserwacji dzieł sztuki współczesnej dla niemałego grona jej miłośników nadal bywa zaskoczeniem. Znamienne jest, iż w pierwszym od dekad w Polsce budynku specjalnie zaprojektowanym, by wystawiać sztukę współczesną, nie przewidziano pierwotnie pracowni konserwatorskiej... więcej

Zgromadzone na wystawie prace - najnowsze realizacje artystki, uzupełnione o wybór obrazów z lat 2020-2022 zachęcają do zrewidowania spojrzenia na działalność Czech, która kilka lat temu z impetem weszła na scenę galeryjną.

Zbiór listów-kartek Wisławy Szymborskiej do Tadeusza Zakrzewskiego. Jej korespondencja słynie z dowcipnych ozdobień  wycinkami ze starych gazet. Dowcipne kartki wyklejanki odzwierciedlaja zainteresowania kolekcjonerskie poetki.

Zbiór oprócz kartek-wyklejanek zawiera także niepublikowane zdjecia poetki... więcej

OPIS WYSTAWY:

KOŚCI WSZYSTKICH LUDZI

23.09 – 13.11.2016

otwarcie wystawy: 23.09.2016

artyści: Magdalena Angulska, Piotr Bujak, Jagna Ciuchta, Justyna Górowska, Piotr Grabowski, Martyna Jastrzębska, Szymon Kobylarz, Jacek Kryszkowski, Diana Lelonek, Honorata Martin, Aleka Polis, Natalia Wiśniewska

kurator: Piotr Lisowski

Wystawa Kości wszystkich ludzi dedykowana jest Jackowi Kryszkowskiemu, i to jego twórczość wyznacza specyfikę jej narracji. Debiutujący na przełomie lat 70. i 80. XX wieku artysta stał się jedną z kluczowych postaci rodzącego się wówczas w Polsce zjawiska określonego w 1984 roku Kulturą Zrzuty. Ten niezależny ruch artystyczny, oparty na samoorganizacji, kolektywizacji i kontestacji, za punkt wyjścia wyznaczył sobie krytykę układu artystycznego, a z czasem stał się sposobem bycia i funkcjonowania uporczywie wymykającym się wszelkim próbą zdefiniowania. Jednocześnie całkowicie odrzucał jakikolwiek autorytet (społeczny, polityczny, kulturowy, religijny), a zakreślany przez artystów obszar swobody wynikał z przyjęcia nihilistycznej postawy wobec zastanej rzeczywistości.

Wystawa skonstruowana wokół rozważań i postawy Jacka Kryszkowskiego próbuje wciągnąć widza w wizualną fabułę zrealizowaną przy współpracy z artystami: Magdaleną Angulską, Piotrem Bujakiem, Jagną Ciuchtą, Justyną Górowską, Piotrem Grabowskim, Martyną Jastrzębską, Szymonem Kobylarzem, Dianą Lelonek, Honoratą Martin, Aleką Polis, Natalią Wiśniewską. Poszukując odpowiedzi na pytanie, dlaczego Kryszkowski podjął decyzję o rezygnacji z uczestnictwa w kulturze, wspólnie wchodzimy w przestrzeń, gdzie kluczowa pozostaje rozgrywka, jaką toczą między sobą natura, cywilizacja i kultura. To właśnie na tle tych relacji kształtuje się doświadczanie tożsamości jednostki i społecznej interakcji. To tam rodzą się struktury, w których funkcjonujemy lub które podważamy.

Pokazywane na wystawie prace odnoszą się do pojęć mierzących się z własnymi obsesjami, fascynacjami i urazami. Łączy je refleksja o ludzkiej naturze, przemijaniu i pamięci. Jednocześnie podważają granice między dziełem a jego kontekstem, szukając radykalnych rozwiązań na drodze zmierzającej do połączenia sztuki i życia. Tym samym wystawa staje się wypowiedzią, dla której Kryszkowski jest jedynie pretekstem dla szerszej refleksji będącej wyrazem wahań i niepewności dotyczących możliwości i pułapek związanych ze sztuką.

 Magnes do wystawy Edward Dwurnik. Polska / Retrospektywa

Edward Dwurnik "Toruń - Ratusz", 1994

Praca z kolekcji Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy

Wymiary: 6,5 cm x 6,5 cm

Wyprodukowano w Polsce.

 Tytułowe MIGOTANIE posiada wiele znaczeń. Używane jest w kontekście złudzeń, powidoków, imaginacji, fatamorgany oraz innych zjawisk optycznych. Określa nagłą zmianę natężenia światła żarówki, odbłyski pojawiające się na powierzchni wody a także inne sytuacje/ osobliwości powstałe, gdy światło spotyka na swojej drodze jakąś granicę czy przeszkodę.

Prezentowane w ramach wystawy w CSW Znaki Czasu w Toruniu obrazy Łukasza Patelczyka powstały w latach 2011–2018.

Najprościej można by je opisać, jako połączenie figuracji i abstrakcji. Artysta rozpoczyna od namalowania realistycznego, syntetycznego i oszczędnego w środkach wyrazu pejzażu – przedstawienia gór czy morza. W kolejnym etapie wprowadza w niego formy abstrakcyjne, takie jak linie, plamy czy punkty, które poprzez kolor, swoje odrealnienie i wyizolowanie od reszty kompozycji wpływają na charakter prac. Budują atmosferę tajemnicy i niepokoju. Widz może się zastanawiać, co znajduje się pod owymi plamami, co zostało zakryte i jaki sens miał taki kamuflaż?

Katalog towarzyszący wystawie pt. Natalia LL. Sum ergo sum, prezentowanej od 19 maja do 1 października 2017 roku w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu jest wydawnictwem specjalnym i ważnym z kilku powodów. Przede wszystkim jest to publikacja ilustrująca, w jej warstwie ikonograficznej, dokumentację z największej prezentacji twórczości Natalii LL w jej długoletniej karierze artystycznej. Wystawy, która –w koncepcji i realizacji autorstwa bodajże najmłodszego w Polsce kuratora Mateusza Kozieradzkiego – z wyczuciem zbalansowanych proporcji doboru dzieł i narracji całej ekspozycji, ma charakter retrospektywny i jest udaną próbą uporządkowania i podsumowania blisko 60-letniego dorobku artystki – poczynając od prac z wczesnych lat 60. XX wieku, po realizacje najnowsze, bopochodzące z 2016 roku. Równie ważną częścią katalogu, są opublikowane w nim teksty polskich i obcych (Wielka Brytania, Niemcy i była Jugosławia) historyków, krytyków sztuki i filozofów. Richard Demarco, JešaDenegri i krytyczka sztuki GislindNabakowski – byli (i są) świadkami rozwoju drogi twórczej Natalii LL oraz jej przyjaciółmi i organizatorami obecności sztuki polskiej artystki, szczególnie przed upadkiem muru berlińskiego w 1989 roku, na prezentacjach i wystawach w krajach po obu stronach żelaznej kurtyny. Ich eseje, wraz z opracowaniami naukowymi pióra Wojciecha Szymańskiego, Mateusza Kozieradzkiego iMaliny Barcikowskiej poszerzają dotychczasową wiedzę o jednej z najważniejszych polskich artystek drugiej połowy XX wieku, pomimo iż, co trafnie zauważa w swoim opracowaniu Wojciech Szymański, „mogłoby się wydawać, iż powiedziano o niej już wszystko lub zgoła prawie wszystko. Wszak lista ważnych i ambitnych wystaw oraz powstałych wokół nich tekstów krytycznych i teoretycznych [dotyczących twórczości Natalii LL – przyp. JWS], tylko tych z ostatnich lat, jest długa i obfituje w rewelacyjne wręcz, nowe odczytania oraz rozpoznania”.

prof. zw. dr hab. Jan Wiktor Sienkiewicz

Teksty:
- Słownik Angeliki Markul - Joanna Zielińska - Uwielbiam brzydkie rzeczy... Agnieszka Pindera rozmawia z Angeliką Markul/ Toruń 19.03.2009
- Kiedy noc odsłania samą siebie - Jarosław Lubiak

PromienioTwórczość – Carolina Khouri i Wojciech Sobczyński (Wielka Brytania)
Wystawa z cyklu Sztuka w poczekalni

Kuratorzy: prof. dr. hab. Jan Wiktor Sienkiewicz i Mateusz Kozieradzki

Wystawa PromienioTwórczość prezentuje osiągnięcia malarskie i rzeźbiarskie dwojga polskich artystów z Wielkiej Brytanii. Prezentacja inauguruje cykl wystaw polskiej sztuki na emigracji pt.Sztuka w poczekalni, pod opieką naukową prof. dr. hab. Jana Wiktora Sienkiewicza w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu.

Tytułowa promienioTwórczość nabiera w pracach polskich artystów z Londynu metaforycznego znaczenia w odniesieniu do współczesnego „teraz” (connect with the present). Jest symbolem „bycia w zasięgu” i w łączności z otaczającym nas światem zewnętrznym, promieniotwórczo przekształconym na czynnik twórczy, co stanowi specyfikę niewygasającej inspiracji.

W dziełach Caroliny Khouri i Wojciecha Sobczyńskiego promienioTwórczość to przede wszystkim wzajemne oddziaływanie i przenikanie, zarówno w ich pracach indywidualnych jak i razem tworzonych kompozycjach, powstających od lat we wspólnej przestrzeni życiowej i artystycznej – w harmonii pomiędzy ideami i poszukiwaniami.

Nie brakuje w nich wyraźnie dostrzegalnych zarówno różnic jak i podobieństw, wynikających z koegzystencji sztuki i płci – mężczyzny i kobiety. To próba charakterów w realizacji odrębnych postaw twórczych, świadczących jednocześnie o wolności i stymulującej „grawitacji współistnienia”.

Szczególnie prace z ostatniego okresu i dzieła najnowsze, przygotowane specjalnie na wystawę w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu, pozostające w nurcie abstrakcji, pozwalają dostrzec ewolucję dokonującą się w zakresie ich kreatywnej swoistości, stylistyki oraz konsekwentnie podejmowanych wyzwań w kierunku eksperymentu i doświadczeń z materią i jej formą.

Na wystawie Wojciech Antoni Sobczyński zaprezentuje rzeźby, trójwymiarowe obiekty ścienne i obrazy pochodzące z najnowszego okresu twórczości, a także prace powstałe specjalnie z myślą o wystawie w CSW w Toruniu. Artysta rozwija drogę poszukiwań w zakresie materiału twórczego, który poddany jest przeobrażeniom, zmieniając swoje pierwotne zasady i przeznaczenie. Polemika z pracami jest więc po stronie widza, szczególnie z serią kompozycji, w których zastosowane zostały nowatorskie rozwiązania – zarówno w założeniach formalnych jak i fakturze końcowego efektu, zachowując jednocześnie melodykę klasyki.

Prace Caroliny Khouri pochodzą z serii Pejzaż mojego umysłu, zapoczątkowanej w 2011 roku obrazem powstałym do projektu Format VI Collective londyńskiej grupy artystycznej Page 6. Na tę serię dzieł składają się w większości jednoznaczne i zdecydowane obrazy abstrakcyjne o dużych formatach. Przypisywanie ich do tradycji abstrakcyjnego ekspresjonizmu nie jest przypadkowe. Zasadniczą cechę odgrywa w nich kolor i kompozycja obrazu oraz kontrast między gładką powierzchnią a impasto. Wrażenia, uczucia, emocje są kluczem do ich odczytania i doświadczenia, a także odebrania w sposób wolny od nawiązania do reprezentacyjnych przedstawień.

Toruńska wystawa, po wcześniejszych wspólnych prezentacjach artystów w ramach londyńskiej grupy Page 6, jest pierwszą w Polsce manifestacją twórczości Caroliny Khouri i Wojciecha Sobczyńskiego – ze specjalnie stworzonym w okresie ostatnich kilku miesięcy 2017 roku kolektywnym dziełem – stanowiącym centralny punkt wystawy.

Wojciech Sobczyński należy do pokolenia polskich artystów osiadłych w Wielkiej Brytanii po 1968 roku, który świadomie kontynuował powojenny, akademicki warsztat, wyniesiony z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, utrzymując niezależność artystyczną i torując własną drogę osadzoną w ogólnoeuropejskim nurcie rozwoju sztuki. Carolina Khouri natomiast reprezentuje emigracyjną falę polskich twórców, którzy nad Tamizę przybyli po wejściu Polski w struktury Unii Europejskiej w 2004 roku.

 TAKE 5 (CSW)

- katalog promujący wystawę

W toruńskim CSW zaprezentowane zostały wybrane prace z kolekcji sztuki jednego z najwybitniejszych polskich kolekcjonerów – Krzysztofa Musiała.
Pokazane zostały dzieła polskich artystów, które powstały w okresie od zakończenia drugiej wojny światowej do czasów nam współczesnych. Wystawa umożliwiła prześledzenie nie tylko części historii sztuki polskiej, lecz również pozwoliłą na obserwację dialogu, związków i przeciwieństw w kształtowaniu się głównych artystycznych nurtów.
Okres awangardy, tak ważny dla rozumienia sztuki nowoczesnej, reprezentowany był przez dzieła czołowych jego przedstawicieli: Katarzynę Kobro i Władysława Strzemińskiego. Dokonania tych twórców dały po latach pole do wytworzenia się neoawangardowych postaw reprezentowanych między innymi przez prace Edwarda Krasińskiego czy Henryka Stażewskiego. Ważną częścią wystawy były dzieła poruszające szeroko rozumianą tematykę seksualności, a także prace odnoszące się do dobrych i złych aspektów życia ludzkiego. Były to, między innymi, prace Aliny Szapocznikow, Barbary Falender, Łukasza Stokłosy, Karola Radziszewskiego czy Wojciecha Ćwiertniewicza.
Wystawa stworzyła również okazję do zapoznania się z przedstawicielami grup artystycznych, które wykształciły się w powojennej sztuce polskiej. Krakowską grupę Wprost reprezentowały dzieła takich twórców jak Zbylut Grzywacz czy Leszek Sobocki, dopełnione obrazami Jerzego Nowosielskiego. W opozycji do malarstwa figuratywnego pokazane zostały obiekty bardzo szeroko rozumianej sztuki abstrakcyjnej. Były to prace Wojciecha Fangora, Jerzego Tchórzewskiego, Jana Berdyszaka, Tadeusza Brzozowskiego czy pozornie abstrakcyjne obrazy Tomasza Tatarczyka, Leona Tarasewicza i Jana Tarasina.
Jednak lista twórców, których dzieła zaprezentowane zostały na wystawie jest dużo dłuższa, obejmuje bowiem aż 94 nazwiska.
Prezentacje były także dobrą okazją do zapoznania się z technikami, jakimi posługują się artyści. W przestrzeni ekspozycyjnej znaleźć było można odlewy w metalach, ceramikę, obrazy olejne, akrylowe, akwarele, pastele i wiele innych.

 Akcja „Wystaw się w CSW” – organizowana rokrocznie przez Dział Edukacji – na stałe wpisała się już w kalendarz wydarzeń odbywających się w toruńskim CSW. „Wystaw się w CSW” to wydarzenie, które ma na celu stworzenie niezależnym fotografom okazji do zaprezentowania własnej twórczości szerszej publiczności. To także inicjatywa, która ma dać uczestnikom możliwość dzielenia się swoją pasją, zachęcić ich do dalszego rozwijania artystycznych zainteresowań oraz stworzyć okazję spotkania się z osobami o podobnych zamiłowaniach.

Mija właśnie 10 lat od momentu powołania do życia (luty 2006) Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu. Instytucji, która swój wystawienniczy charakter łączy z działalnością edukacyjną i promocją sztuki współczesnej. Najważniejszym jednak aspektem jej statutowej aktywności jest budowanie kolekcji dzieł sztuki.  Kiedy w marcu 2014 roku ówczesny Minister Kultury zainaugurował Narodowy Program Kultury Znaki Czasu, przekazując środowisku artystycznemu Torunia pierwsze dzieła, będące zaczynem kolekcji, wiadomo było, że przed instytucją, która będzie realizować to przedsięwzięcie staje nie lada wyzwanie. Budowanie kolekcji bowiem jest szukaniem kompromisu miedzy tym, co lokalne a tym, co globalne, miedzy awangardą a tradycją. Kolekcja toruńska z pewnością nie jest jednolita, niektórzy zarzucają jej zbytnie zorientowanie na artystów regionalnych, ale jej kształt nie jest ostateczny i nowe nabytki, które wzbogacają jej różnorodność dają odbiorcom możliwość dokonywania własnych porównań i ocen.

Prezentacja kolekcji CSW w Kownie jest jej pierwszą odsłona zagraniczną, jednocześnie odbywa się w momencie symbolicznym dla samej instytucji, która obchodzi jubileusz powołania jej do życia (choć oficjalne otwarcie nastąpiło w 2008 roku). Cieszymy się ogromnie, że w tym historycznym kontekście kolekcja toruńskiego Centrum prezentowana będzie w kraju tak ściśle związanym z Polską.