"Dlaczego 1987? Co się zdarzyło w tym roku? W dziedzinie nowej sztuki bardzo wiele. Przede wszystkim odbyły się najważniejsze wystawy Nowej ekspresji: „Co słychać?” w d. Zakładach Norblina w Warszawie, II Biennale Sztuki Nowej w Zielonej Górze, „Droga i Prawda. II Krajowe Biennale Młodych we Wrocławiu, ekspozycje prac Gruppy i Koła Klipsa na „Künstlergruppen zeigen Gruppenkunstwerke” w ramach documenta 8 w Kassel oraz na przełomie 1987/88 „Realizm radykalny. Abstrakcja konkretna” w warszawskim Muzeum Narodowym... więcej

 TAKE 5 (CSW)

- katalog promujący wystawę

PromienioTwórczość – Carolina Khouri i Wojciech Sobczyński (Wielka Brytania)
Wystawa z cyklu Sztuka w poczekalni

Kuratorzy: prof. dr. hab. Jan Wiktor Sienkiewicz i Mateusz Kozieradzki

Wystawa PromienioTwórczość prezentuje osiągnięcia malarskie i rzeźbiarskie dwojga polskich artystów z Wielkiej Brytanii. Prezentacja inauguruje cykl wystaw polskiej sztuki na emigracji pt.Sztuka w poczekalni, pod opieką naukową prof. dr. hab. Jana Wiktora Sienkiewicza w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu.

Tytułowa promienioTwórczość nabiera w pracach polskich artystów z Londynu metaforycznego znaczenia w odniesieniu do współczesnego „teraz” (connect with the present). Jest symbolem „bycia w zasięgu” i w łączności z otaczającym nas światem zewnętrznym, promieniotwórczo przekształconym na czynnik twórczy, co stanowi specyfikę niewygasającej inspiracji.

W dziełach Caroliny Khouri i Wojciecha Sobczyńskiego promienioTwórczość to przede wszystkim wzajemne oddziaływanie i przenikanie, zarówno w ich pracach indywidualnych jak i razem tworzonych kompozycjach, powstających od lat we wspólnej przestrzeni życiowej i artystycznej – w harmonii pomiędzy ideami i poszukiwaniami.

Nie brakuje w nich wyraźnie dostrzegalnych zarówno różnic jak i podobieństw, wynikających z koegzystencji sztuki i płci – mężczyzny i kobiety. To próba charakterów w realizacji odrębnych postaw twórczych, świadczących jednocześnie o wolności i stymulującej „grawitacji współistnienia”.

Szczególnie prace z ostatniego okresu i dzieła najnowsze, przygotowane specjalnie na wystawę w Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu w Toruniu, pozostające w nurcie abstrakcji, pozwalają dostrzec ewolucję dokonującą się w zakresie ich kreatywnej swoistości, stylistyki oraz konsekwentnie podejmowanych wyzwań w kierunku eksperymentu i doświadczeń z materią i jej formą.

Na wystawie Wojciech Antoni Sobczyński zaprezentuje rzeźby, trójwymiarowe obiekty ścienne i obrazy pochodzące z najnowszego okresu twórczości, a także prace powstałe specjalnie z myślą o wystawie w CSW w Toruniu. Artysta rozwija drogę poszukiwań w zakresie materiału twórczego, który poddany jest przeobrażeniom, zmieniając swoje pierwotne zasady i przeznaczenie. Polemika z pracami jest więc po stronie widza, szczególnie z serią kompozycji, w których zastosowane zostały nowatorskie rozwiązania – zarówno w założeniach formalnych jak i fakturze końcowego efektu, zachowując jednocześnie melodykę klasyki.

Prace Caroliny Khouri pochodzą z serii Pejzaż mojego umysłu, zapoczątkowanej w 2011 roku obrazem powstałym do projektu Format VI Collective londyńskiej grupy artystycznej Page 6. Na tę serię dzieł składają się w większości jednoznaczne i zdecydowane obrazy abstrakcyjne o dużych formatach. Przypisywanie ich do tradycji abstrakcyjnego ekspresjonizmu nie jest przypadkowe. Zasadniczą cechę odgrywa w nich kolor i kompozycja obrazu oraz kontrast między gładką powierzchnią a impasto. Wrażenia, uczucia, emocje są kluczem do ich odczytania i doświadczenia, a także odebrania w sposób wolny od nawiązania do reprezentacyjnych przedstawień.

Toruńska wystawa, po wcześniejszych wspólnych prezentacjach artystów w ramach londyńskiej grupy Page 6, jest pierwszą w Polsce manifestacją twórczości Caroliny Khouri i Wojciecha Sobczyńskiego – ze specjalnie stworzonym w okresie ostatnich kilku miesięcy 2017 roku kolektywnym dziełem – stanowiącym centralny punkt wystawy.

Wojciech Sobczyński należy do pokolenia polskich artystów osiadłych w Wielkiej Brytanii po 1968 roku, który świadomie kontynuował powojenny, akademicki warsztat, wyniesiony z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, utrzymując niezależność artystyczną i torując własną drogę osadzoną w ogólnoeuropejskim nurcie rozwoju sztuki. Carolina Khouri natomiast reprezentuje emigracyjną falę polskich twórców, którzy nad Tamizę przybyli po wejściu Polski w struktury Unii Europejskiej w 2004 roku.

Katalog wystawy:

Załoga. Sztuka Ukrainy w czasie wojny

Od połowy lat 60. Thomas Bayrle tworzy ręcznie i przy użyciu najskromniejszych środków, takich jak rysunek i kolaż, bardzo złożone wizualnie i graficznie wzory nazywane Superstrukturami: obrazy o mocnym, niemal hipnotyzującym i oszałamiającym działaniu, konstruowane w procesie obsesyjnego powtarzania motywów zaczerpniętych ze słownika popularnych i komercyjnych obrazów. Atrakcyjne i wręcz uwodzicielskie wizualnie prace artysty przy uważniejszym spojrzeniu nie tylko ujawniają jego silne poczucie humoru, ale i bardzo głębokie zaangażowanie w problematykę polityczno-społeczną. Jako świadek powojennego, szalonego bumu ekonomicznego na Zachodzie, absurdów zimnej wojny i wojny w Wietnamie, czy gorzkiego rozczarowania lewicowymi ideologiami, od połowy lat 60. po chwilę obecną Bayrle pokazuje świat współczesny, podkreślając jego najbardziej powszechne, a jednocześnie chore cechy: nadprodukcję, nadkonsumpcję, nadmierną eksploatację i zanieczyszczenie środowiska, przeludnienie…

CSW w Toruniu przygotowało pierwszą na tak dużą skalę wystawę Thomasa Bayrlego w Polsce, prezentując wybór grafik artysty z okresu od późnych lat 60. do najnowszych i instalacje z wczesnymi nadrukami na tworzywach sztucznych.

Wraz z pracami Thomasa, a zarazem w dialogu z nimi zaprezentowaliśmy w CSW serię dokumentalnych filmów o sztuce, które od lat reżyseruje Helke Bayrle. Artystka dokumentuje działalność Portikusa, eksperymentalnej instytucji sztuki we Frankfurcie, i w wyniku tego zaangażowania zrealizowała serię filmów zatytułowanych Portikus w budowie z wiodącymi współczesnymi artystami.

Thomas Bayrle (Berlin, 1937) prezentował swoje prace na arenie międzynarodowej na ponad 30 wystawach indywidualnych i ponad stu zbiorowych, w tym tak ważnych wydarzeniach artystycznych jak Documenta III, VI i XIII w Kassel i licznych biennale na całym świecie.

Helke Bayrle (Toruń, 1941) działa jako twórca filmowy od wczesnych lat 90., kiedy to zaczęła pracę nad produkcją i reżyserią zbioru artystycznych filmów dokumentalnych Portikus w budowie, pokazywanych w wielu miejscach na świecie.

Kurator
Dobrila Denegri

KATALOG
Pod redakcją
Dobrila Denegri

Teksty
Helke Bayrle
Thomas Bayrle
Sunah Choi
Dobrila Denegri
Lars Bang Larsen

Podpisy
Natalia Cieślak

Tłumaczenia
Paulina Kapelska
Monika Ujma

Korekta
Ian Corkill
Paweł Falkowski
Katarzyna Radomska

Projekt graficzny
Grzegorz Laszuk, K+S
Anna Hegman, K+S

Skład
Harald Pridgar

Realizacja wystawy
Wojciech Ruminski

Koordynacja projektu
Paulina Kuhn

Okładka
Moduły do Kapsuły, 1983
zdjęcie: Karl Martin Harmann

Wydawca
Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu
ul. Wały Gen. Sikorskiego 13, 87-100 Toruń
Polska

© Autorzy tekstów
© 2012 Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu
Wszystkie prawa zastrzeżone

Druk
ARTiS Poligrafia s.c.
ul. Granitowa 7/9
87-100 Toruń

ISBN: 978-83-62881-32-1

OPIS WYSTAWY:

KOŚCI WSZYSTKICH LUDZI

23.09 – 13.11.2016

otwarcie wystawy: 23.09.2016

artyści: Magdalena Angulska, Piotr Bujak, Jagna Ciuchta, Justyna Górowska, Piotr Grabowski, Martyna Jastrzębska, Szymon Kobylarz, Jacek Kryszkowski, Diana Lelonek, Honorata Martin, Aleka Polis, Natalia Wiśniewska

kurator: Piotr Lisowski

Wystawa Kości wszystkich ludzi dedykowana jest Jackowi Kryszkowskiemu, i to jego twórczość wyznacza specyfikę jej narracji. Debiutujący na przełomie lat 70. i 80. XX wieku artysta stał się jedną z kluczowych postaci rodzącego się wówczas w Polsce zjawiska określonego w 1984 roku Kulturą Zrzuty. Ten niezależny ruch artystyczny, oparty na samoorganizacji, kolektywizacji i kontestacji, za punkt wyjścia wyznaczył sobie krytykę układu artystycznego, a z czasem stał się sposobem bycia i funkcjonowania uporczywie wymykającym się wszelkim próbą zdefiniowania. Jednocześnie całkowicie odrzucał jakikolwiek autorytet (społeczny, polityczny, kulturowy, religijny), a zakreślany przez artystów obszar swobody wynikał z przyjęcia nihilistycznej postawy wobec zastanej rzeczywistości.

Wystawa skonstruowana wokół rozważań i postawy Jacka Kryszkowskiego próbuje wciągnąć widza w wizualną fabułę zrealizowaną przy współpracy z artystami: Magdaleną Angulską, Piotrem Bujakiem, Jagną Ciuchtą, Justyną Górowską, Piotrem Grabowskim, Martyną Jastrzębską, Szymonem Kobylarzem, Dianą Lelonek, Honoratą Martin, Aleką Polis, Natalią Wiśniewską. Poszukując odpowiedzi na pytanie, dlaczego Kryszkowski podjął decyzję o rezygnacji z uczestnictwa w kulturze, wspólnie wchodzimy w przestrzeń, gdzie kluczowa pozostaje rozgrywka, jaką toczą między sobą natura, cywilizacja i kultura. To właśnie na tle tych relacji kształtuje się doświadczanie tożsamości jednostki i społecznej interakcji. To tam rodzą się struktury, w których funkcjonujemy lub które podważamy.

Pokazywane na wystawie prace odnoszą się do pojęć mierzących się z własnymi obsesjami, fascynacjami i urazami. Łączy je refleksja o ludzkiej naturze, przemijaniu i pamięci. Jednocześnie podważają granice między dziełem a jego kontekstem, szukając radykalnych rozwiązań na drodze zmierzającej do połączenia sztuki i życia. Tym samym wystawa staje się wypowiedzią, dla której Kryszkowski jest jedynie pretekstem dla szerszej refleksji będącej wyrazem wahań i niepewności dotyczących możliwości i pułapek związanych ze sztuką.

 La boîte-en-valise – słynna walizka Marcela Duchampa; pudełka grupy Fluxus; wystawy z lat 70.mieszczące się w teczce; działalność kuratorska Lucy Lippard; kapsuły czasu Andy’ego Warhola;Nanomuseum Hansa Ulricha Obrista; sekretne stowarzyszenie światłych wariatów shandy, o którym opowiada Vila–Matas… Wszystko to stanowiło dla mnie fascynującą inspirację podczas tworzenia tego projektu. Możemy jednak potraktować go nieco skromniej: jako list w butelce, który przepłynął przez Atlantyk i dotarł do Europ