kino/teatr

Książka „Zanussi. Przez przedmioty” to eseistyczno-biograficzna opowieść o Krzysztofie Zanussim, legendarnym reżyserze kina moralnego niepokoju. Co istotne – ukazuje się w przededniu 85 urodzin mistrza światowej kinematografii. Z tej okazji czytelnik otrzymuje wyjątkowy przewodnik, a zarazem esej, napisany przez Barbarę Gruszkę-Zych.

Na tom składa się siedem współczesnych sztuk teatralnych i słuchowisk Pawła Mossakowskiego, napisanych w latach 1980-1986. Poruszają one problemy złożonych relacji sztuki i polityki oraz sztuki i życia.
Ich bohaterowie żyją w okresie transformacji politycznej. Muszą na nowo określić swoją hierarchię wartości. Bilansują swoje dokonania i porażki, stoją przed trudnymi wyborami moralnymi i życiowymi.

Antologia kobiecej myśli teatralnej, która pozwala na usłyszenie kobiecego głosu nie tyle w pracy i dziele, ile w refleksji nad nimi, w autokomentarzach i wspomnieniach, w zapisie doświadczenia, w perspektywie metateatralnej, historycznej, instytucjonalnej i, nade wszystko, osobistej. Trzecia z książek powstałych w ramach projektu HyPaTia – kobieca Historia Polskiego Teatru.

„(Nie)świadomość teatru, poza upodmiotowieniem kobiecego głosu, a zarazem odsłonięciem jego dystynktywnych cech, ma także aspekt jawnie polemiczny. Jest bowiem, oczywiście tylko w pewnym sensie, odpowiedzią na antologię Świadomość teatru. Polska myśl teatralna drugiej połowy XX wieku wydaną pod redakcją Wojciecha Dudzika w Wydawnictwie Naukowym PWN w 2007 roku, w której na pięćdziesiąt osiem zamieszczonych tekstów jest zaledwie pięć napisanych przez kobiety i dwa, których są współautorkami, a pod względem objętości wypowiedzi kobiet zajmują niewiele ponad pięć procent całości” – pisze we wstępie Joanna Krakowska.

Pamiętam, jak ci, co znali dokonania polskiej szkoły filmowej czy kina moralnego niepokoju, jeszcze dziesięć lat temu załamywali ręce z rozpaczy: w roku 2005 na wszystkie polskie filmy sprzedano 800 tysięcy biletów. Po dziesięciu latach na obejrzenie polskiego filmu – i to w warunkach ostrej konkurencji zagranicznej
– wybrało się do kina ponad 11 milionów osób. Tak trzymać.
Agnieszka Odorowicz
Krytyk filmowy, zahibernowany kilkanaście lat temu, przebudziwszy się w dzisiejszych czasach, przeżyłby szok. Nie ze względu na polityczne zwroty i kataklizmy, aquaparki, autostrady czy niespodziewane sukcesy polskich sportowców. Mało bowiem co zmieniło się w Polsce tak bardzo jak kinematografia. Co się wydarzyło w ciągu tych dziesięciu lat, że tak gruntownie odmienił się obraz polskiego kina i jego miejsca – nie tylko w kraju? Jak w ogóle możliwa była ta zmiana? Czas opowiedzieć sobie tę niezwykłą historię.
Wojciech Orliński (ur. 1969) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”.
Autor kilku książek, m.in. Co to są sepulki – wszystko o Stanisławie Lemie (2005), Ameryka nie istnieje (2009) i Internet – czas się bać (2013). Prowadzi bloga Ekskursje w dyskursie.

 Jedna z najsławniejszych na świecie książek o warsztacie filmowym. Autor przy pomocy setek fotografii i rysunków przedstawia w sposób jasny i zwięzły najważniejsze zasady i techniki opowiadania historii kamerą oraz związane z tym inne aspekty tworzenia filmów.

Wychodząc od pięciu centralnych tematów książki - kąty widzenia kamery, ciągłość wizualna, montaż, zbliżenia, kompozycja kadru - Mascelli krok po kroku prowadzi filmowców przez praktyczny kurs myślenia obrazem.

Książka realizuje alternatywną wersję leksykonu: nie jest słownikiem terminów, zjawisk, osób, wydarzeń, dzieł itp., lecz jest zbudowanym z esejów tekstowym performansem ustanawiającym międzywojenną awangardę teatralną Europy Środkowo-Wschodniej jako odrębne i specyficzne zjawisko historyczne.

 Tom, który oddajemy w ręce czytelniczek i czytelników jest już siódmym z międzywydawniczej serii, zainicjowanej przez filmoznawców łódzkich w latach 90. i podjętej przez Instytut Sztuk Audiowizualnych UJ w kolejnych dekadach. Proponujemy autorskie interpretacje twórczości zarówno reżyserów zasłużonych, niekiedy nieco niesłusznie zapomnianych, jak też przedstawicieli młodszego pokolenia, dotychczas nieobecnych w polskim piśmiennictwie naukowym. Wybrane kinematografie europejskie reprezentują pary twórców, bohaterów tomu: Włochy Amelio Gianni i Valerio Zurlini, Hiszpanię Luis Garcia Berlanga i Juan Antonio Bardem, Szwecję Vilgot Sjman i Bo Widerberg, Anglię Jack Clayton i Joe Wright, Turcję Nuri Bilge Ceylan i Zeki Demirkubuz, Niemcy Werner Herzog i Margarethe von Trotta, a Francję Leos Carax i Walerian Borowczyk.

The name Alfred Hitchcock is synonymous with suspense—that is to say, masterful, spine-tingling, thrilling, shocking, excruciating, eye-boggling suspense. With triumphs such as Rebecca, Vertigo, Rear Window, and Psycho, Hitchcock (1899–1980) fashioned a new level of cinematic intrigue and fear through careful pacing, subtlety, and suggestiveness.