architektura

 W dwujęzycznym przewodniku znajdziecie 60 mniej lub bardziej znanych obiektów, założeń architektonicznych, rzeźb i dekoracyjnych detali znajdujących się u stóp skarpy wiślanej, od Mostu Śląsko-Dąbrowskiego po Trasę Łazienkowską: wielkomiejskie kamienice i miejskie wille, mosty, szkoły i siedziby ważnych instytucji, mozaiki i (płasko)rzeźby, budynki Kuryłowiczów, Szyllera, Gutta i wielu innych wybitnych architektów. Wszystkie fachowo opisane i pokazane na syntetycznych ilustracjach, na których budynki wyglądają, jakby wróciły z miejskiego krajobrazu na deski kreślarskie.

Bartosz Mucha, 52 leniwe tygodnie, 52 lazy weeks

" Niniejsza książka dokumentuje efekty rocznej pracy, która polegała na tworzeniu jednego projektu paraarchitektonicznego na tydzień.

"Paraarchitektura" to nazwa przedsięwzięcia, w ramach którego tworzone są projekty koncepcyjne, wizualizacje 3D, makiety, prototypy, idee, na różne sposoby podejmujące problem "domu": schronu, przystani, synonimu bezpieczeństwa i ciepła.

1. Niektóre z projektowanych obiektów mogą być bliskie działaniom czysto architektonicznym, zarówno poprzez swoje rozmiary, jak i wizualny sposób odbioru.

2. Mogą to być również elementy tzw. małej architektury wchodzącej w relacje z zastaną przestrzenią miejską.

3. Zakłada się, że powstaną projekty stanowiące indywidualne rozwiązania problemu jednorazowego noclegu w obcym, nieprzyjaznym miejscu.

4. Przewidywane są także przewrotne działania o charakterze koncepcyjnym.

5. I wreszcie- projekty społeczne skierowane zarówno do osób bezdomnych, jak i ludzi pozbawionych dachu nad głową w wyniku klęsk żywiołowych "

Bartosz Mucha

In 2005, childhood friends Matt Gibberd and Albert Hill set out to convince people of the power of good design and its ability to influence our wellbeing. They founded The Modern House - in equal parts an estate agency, a publisher and a lifestyle brand - and went on to inspire a generation to live more thoughtfully and beautifully at home.

Adrichalim (hebr. Architekci) – publikacja zbiorowa pod redakcją Bogny Świątkowskiej – to mały leksykon żydowskich architektów, którzy w XX wieku wyjechali z terenów polskich i stali się ikonicznymi postaciami architektury izraelskiej.

Kim Pani jest, panno Scholtz?

Alina Scholtz to pionierka polskiej architektury krajobrazu i jedna z najważniejszych projektantek zieleni Warszawy. Odtworzony po wojnie Ogród Saski, monumentalne założenia krajobrazowe toru wyścigów konnych na Służewcu i Trasy W-Z czy kameralne, pełne zieleni i rozwiązań służących rekreacji przestrzenie osiedli Sady Żoliborskie i Szwoleżerów to tylko niektóre z jej stołecznych realizacji. 

„To nie ja buduję Sagrada Família, to Sagrada Família buduje mnie”.

Publikacja towarzyszy wystawie Antropocen i poszerza kontekst ekonomii obwarzanka, a odniesienie do realiów polskich miast nadaje jej wymiar praktyczny.

 Opisywana historia przemian w architekturze sakralnej przebiega od wyostrzania sprzeczności między wartościami modernistycznymi i tradycyjnymi, przez stan czasowej dominacji modernizmu, okres postmodernistycznej kontrrewolucji, aż do aktualnej aprobaty dla wartości irracjonalnych, która przejawia się między innymi w subtelnie artykułowanym kulcie transcendencji.

 ,Ale jeszcze inaczej można patrzeć na fotografie Nahorskiego: jeśli tylko powiązać je z „retoryką wędrowania”, wówczas możemy skonstatować, że budynki, które oglądamy na pożółkłych slajdach albo już nie istnieją, albo uległy dewastacji w świadomym lub bezmyślnym wandalizmie. Dlatego pokazują się nam już tylko jako obrazy-widma, które  w swej widmowości operują typowym schematem utopijnym: konwencją podróży i odwołaniem do pamięci - jako ślad, odcisk czasów nieodległych przecież, ale możliwych dzisiaj do percypowania jako przede wszystkim obraz fotograficzny."

fragment tekstu

prof. PAN dr hab. Marta Leśniakowska

Instytut Sztuki PAN, Warszawa

Henryk Nahorski (1939-2012)

Urodził w Ozieryszczach koło Wilna. W listopadzie 1945 roku rodzina Nahorskich w ramach repatriacji osiedliła się w Małej Kloni w gminie Gostycyn. W latach 1960-1969 studiował na UMK w Toruniu, gdzie uzyskał tytuł magistra geografii w zakresie hydrografii. W tym czasie samodzielnie zdobywał wiedzę z zakresu fotografii. Po ukończeniu studiów współpracował z „Gazetą Toruńską” jako fotoreporter. Relacjonował m.in. etapy budowy kampusu Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pomimo sukcesów w fotografice potwierdzonych przyjęciem do Bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego, nie poświęcił jej całego życia. W 1973 roku zamieszkał w Bydgoszczy i podjął pracę w Wydziale Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Wojewódzkiego. W kolejnych latach, aż do 2002 roku pracował, w instytucjach związanych z informacją turystyczną i promocją regionu kujawsko-pomorskiego, gdzie zaangażował się z oddaniem w wydawnictwa turystyczne. Był redaktorem, a często również inicjatorem licznych folderów turystycznych, dziesiątek map i planów miast. Stał się niekwestionowanym specjalistą i autorytetem w tym zakresie. Bydgoszcz zawdzięcza mu aż 11 wydań planów miasta. Odznaczony srebrną odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”.

To książka o architekturze nie tylko dla architektów. „ArchiKod” jest podróżą po 72 miejscach. Od znanych przestrzeni publicznych, takich jak Regent Street w Londynie, Rynek Główny w Krakowie, osiedla takie jak Za Żelazną Bramą w Warszawie czy Gropiusstadt w Berlinie, po słynne budowle, jak Pont du Gard w Prowansji czy lotnisko w Hongkongu.

The definitive global visual history of architecture