KSIĄŻKI O SZTUCE

W trzeciej części „Grunt to bunt” znajduje się ponad 60 wywiadów, między innymi z Pawłem Kukizem, Kazimierzem Staszewskim, Zygmuntem Staszczykiem, Wojciechem Waglewskim, Krzysztofem Skibą, Pawłem „Konjo” Konnakiem, Walterem Chełstowskim, Jerzym Owsiakiem, Agatą Młynarską, Krzysztofem Ibiszem, Tomaszem Budzyńskim, Wojciechem „Wampirem” Jagielskim, Yach Paszkiewiczem, Siczką z KSU, Zygzakiem z TZN Xenna, Siwym z Defektu Muzgó, Sezonem ze Smaru SW, Młodym z Sedesu…
W poprzednich tomach autor unikał wywiadów z tzw. celebrytami, tym razem jest inaczej. Gwiazdy opowiadają o „Jarocinie” nieszablonowo. Czytelnicy mają możliwość zapoznania się z mało znanymi, albo wręcz nieznanymi historiami i anegdotami dotyczącymi Festiwalu, ale nie tylko. Wywiady często wybiegają poza „Jarocin”, choć są z nim pośrednio lub bezpośrednio związane. A to dlatego, że polski rock był ściśle z tą imprezą związany. Firmy fonograficzne, wideo klipy, załogi, sceny muzyczne w różnych rejonach naszej ojczyzny – rozmowy o tym wszystkim mają sens w kontekście „Jarocina”!
W książce jest, poza wywiadami, ponad 200 unikatowych zdjęć. W większości są one wcześniej niepublikowane! Wśród nich znajdują się fotografie Wojtka Smarzowskiego, reżysera „Drogówki”, „Róży”, czy „Wesela”.

MICK WALL przyjaźnił się z LEMMYM przez 35 lat, a przez pewien czas był jego PR-owcem. Trudno się zatem dziwić, że jego opowieść o nieżyjącym muzyku jest szczegółowa, pełna nieznanych dotąd informacji, chwilami bardzo zabawna, chwilami rozdzierająco smutna. Wall śledzi losy swojego bohatera od samego początku aż do tragicznego końca. Poznajemy Lemmy’ego jako ucznia walijskich szkół, jako członka grupy Rockin’ Vicars, jako pracownika technicznego na trasach Jimiego Hendriksa, jako jedną z gwiazd Hawkwind i wreszcie jako frontmana Motörhead.
Podczas pracy nad książką Wall wykorzystał liczne wywiady z Lemmym, które przeprowadził na przestrzeni wielu lat, a także rozmowy z członkami jego zespołów, przyjaciółmi, menadżerami, innymi artystami oraz pracownikami branży muzycznej.
Sam Lemmy powiedział o swoim biografie: Mick Wall jest jednym z nielicznych dziennikarzy rockowych, którzy naprawdę potrafią pisać i mają jakieś pojęcie o muzyce. Mogę z nim gadać godzinami.

„Muzyka, którą tworzył Lemmy Kilmister z Hawkwind, a zwłaszcza z Motörhead, będzie zawsze nam towarzyszyć i dalej zmieniać historię rocka, tak jak zmieniała czterdzieści, trzydzieści i dwadzieścia lat temu. Każdy, kto poczuwa się do rock’n’rolowego dziedzictwa – cokolwiek to znaczy w XXI wieku – może oprzeć się na ramionach autentycznego giganta rocka.
W roku 2010, kiedy Lemmy był jeszcze 65-letnim młodzieniaszkiem i nie miał problemów ze zdrowiem, spytano go, na czym jego zdaniem będzie polegać dziedzictwo Motörhead.
Kiedy nie będzie Motörhead – odpowiedział – powstanie luka nie do wypełnienia. Nie martwi mnie to, bo oznacza, że osiągnąłem wszystko, co chciałem osiągnąć, to znaczy, stworzyłem kapelę, której nie da się wymazać z pamięci.
Lemmy jak zwykle dotrzymał słowa.
Urodził się, żeby przegrać.
Zwyciężył”.