KSIĄŻKI O SZTUCE

Denis Diderot (1713-1784), jeden z największych pisarzy i myślicieli francuskiego Oświecenia, uznawany jest też za jednego z ojców krytyki artystycznej. W jego obfitym pisarstwie poświęconym sztukom plastycznym wyróżniają się pisane w latach 1759-1781 Salony, recenzje z regularnych wystaw sztuki francuskiej w Paryżu. Salon 1765 roku to arcydzieło nowego języka wypowiedzi o malarstwie i błyskotliwy utwór literacki. Humor i pasja, cięty język Diderota, oryginalne koncepty w tworzeniu pisarskiego ekwiwalentu dla malarstwa sprawiają, że tekst ten nadal budzi podziw i denerwuje, rozśmiesza i daje do myślenia.

Jest to czwarty tom z serii, zapoczątkowanej przez Jana Reychmana, kontynuowanej przez Stefana Strelcyna, obecnie pod redakcją naukową Tadeusza Majdy.
W publikacji wyraźne są dwie części: pierwsza, składająca się z trzech opracowań, prezentuje sylwetki uczonych-orientalistów (Józefa Bielawskiego, Ludwika Sternbacha, Jana Łepkowskiego), których tak obszerne biogramy nie były dotąd łatwo dostępne. W drugiej części pomieszczono teksty poświęcone z jednej strony opisowi poszczególnych dziedzin orientalistyki, a z drugiej polskich uczelni, gdzie jest uprawiana.