KOMIKS

Witaj w Zasadzie Trójek!

To miasto ciągnące się nieskończenie we wszystkich kierunkach, pełne magii, fantasmagorycznych istot i niesamowitych miejsc! Odwiedź Dom Szczęścia i postaw własne szczęście w karty! Zgub się wśród wiecznie zabieganych mieszkańców Przeklętej Dzielnicy, a może trafisz do Nigdzie! Wpadnij do Przytułku Nieśmiertelnych i pochyl się nad losem skazanych na wieczne życie! No i nie zapomnij złożyć pokłonu Imperatorce Turystyki, łaskawej władczyni wszystkich podróżnych!

To właśnie w Zasadzie Trójek mieszkają Rubin i Honor. Są zmęczeni pasmem osobistych porażek i poczuciem stagnacji, postanawiają więc rzucić wszystko i wyprowadzić się hen daleko, by zacząć życie od nowa. Jednak przed wyjazdem Rubin musi stoczyć jeszcze ostatni magiczny pojedynek. Nieoczekiwanie jego przeciwniczką okazuje się przyjaciółka z dzieciństwa - Alfa. Stare ambicje odżywają na nowo, podsycane przez tajemniczą istotę, którą Rubin spotyka we własnej głowie.

Frenk Meeuwsen to holenderski malarz i rysownik, który od dawna interesuje się filozofią Dalekiego Wschodu oraz sztukami walki - posiada czarny pas w karate. W połowie lat 90. mieszkał w dzielnicy świątynnej Kioto, skąd pochodzi wiele japońskich szkiców, które umieścił w swojej pierwszej powieści graficznej "Zen bez mistrza". Książka ta jest kolażem różnych materiałów: dzieciństwa Meeuwsena w Holandii, japońskiej codzienności, historii buddyzmu, instrukcji medytacji czy refleksji nad rysunkiem. Wszystko to autor ukazuje za pomocą prostych, czarno-białych, realistycznych obrazów, w których bardzo umiejętnie wykorzystuje możliwość komiksu: różne rozmiary paneli i perspektywy na wydarzenia, surrealistyczne światy marzeń czy kadry z masywnymi blokami liter, które nękają postacie. Meeuwsen ułożył swój materiał w krótkie rozdziały, jego książka wije się w czasie. Tworzy to atrakcyjną narrację, podobną do formy nauczania buddyzmu zen, zestawiania krótkich, pozornie niespójnych z wypowiedziami mistrzów zen koanów.

„Zdarzyło się to kilka lat temu, pewnego zwyczajnego dnia przy plaży. Niewiele się działo. Jak zwykle niestrudzenie uzupełniałem swoją kolekcję kapsli i bez szczególnego powodu przystanąłem, by spojrzeć w górę. Wtedy pierwszy raz zobaczyłem tę rzecz”.

Tak zaczyna się opowieść o chłopcu i „rzeczy”, która swoim wyglądem nie przypomina ono zupełnie niczego. Chłopiec szybko orientuje się, że tajemnicze stworzenie się zgubiło i postanawia mu pomóc. Czy uda się znaleźć miejsce, do którego „rzecz” będzie pasować??

Emilio myli pory dnia i roku, gubi przedmioty i umykają mu ich nazwy, czasem zapomina nawet, że nie jest już dyrektorem banku. Z kolei Miguela pamięć nie zawodzi – bystrość swojego umysłu wykorzystuje byle tylko się nie nudzić, nie przejmując się zbytnio innymi. Gdy tych dwóch zostaje współlokatorami, nie wiedzą jeszcze, z czym przyjdzie im się zmierzyć.