Historia książki i prasy

 Niniejsza książka stanowi pierwszą w rodzimej literaturze bibliologicznej i historyczno-artystycznej monografię superekslibrisu na ziemiach Korony oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego od średniowiecza po potop szwedzki. Ową charakterystyczną kategorię znaku własnościowego książek osadzono na tle kultury bibliofilskiej oraz sztuki w Polsce i Europie, z naciskiem położonym na takie zagadnienia jak przemiany w postawie bibliofilów wobec oznaczania ksiąg, ewolucja formalno-stylowa superekslibrisów czy też ich powiązania z różnorakimi dziedzinami plastyki i rzemiosła artystycznego. W rezultacie Czytelnik otrzymał kompleksową analizę jednego z kluczowych problemów staropolskiej kultury książki w okresie jej bujnego – i nigdy niepowtórzonego – rozkwitu.