Filozofia

 Marek Krajewski – socjolog, profesor zwyczajny, zatrudniony na Wydziale Socjologii UAM w Poznaniu. Autor licznych artykułów dotyczących materialności i wizualności, współczesnej kultury i sztuki oraz edukacji kulturowej. Opublikował też wiele książek poświęconych tej problematyce: Kultury kultury popularnej (2003), POPamiętane (2006), Za fotografię! (2010, wspólnie z R. Drozdowskim), Narzędziownia. Jak badaliśmy (niewidzialne) miasto (2012, wspólnie z R. Drozdowskim, M. Frąckowiakiem i Ł. Rogowskim), Są w życiu rzeczy… (2013), Incydentologia (2017).  Współtwórca projektów badawczych, artystycznych i edukacyjnych: Niewidzialne miasto, Archiwum Badań nad Życiem Codziennym, Bardzo Młoda Kultura.

To książka o nienawiści. Nie jest ona jednak w niej traktowana jako emocja czy uczucie, ale raczej jako konfiguracja ludzi, technologii i przedmiotów, które spaja wrogość.  W tej perspektywie nienawiść jawi się jako układ typowy dla późnej nowoczesności, a więc dla świata opartego na zasadzie wymuszonej bliskości, współzależnego. To z kolei sprawia, iż proponowane w książce innowacyjne ujęcie nienawiści staje się ważnym narzędziem analiz współczesności. Spoglądając z jego perspektywy na świat, dostrzegamy antagonizmy i nierówności, asymetrie władzy i wolności słowa, uprzedzenia i fobie, ale też odkrywamy zasady organizujące aktualny porządek. Widzimy jego rozemocjonowanie, zależność od obrazów i rzeczy, plenienie się w nim konsumenckiej mentalności, braku bezpieczeństwa i obsesji na punkcie kontroli, a w końcu wielopostaciową przemoc.

Książka Marka Krajewskiego jest przykładem odświeżającego myślenia krytycznego i humanistyki zaangażowanej, której pierwszym przykazaniem jest próba lepszego rozumienia otaczającego nas świata, opierająca się na refleksji, która nie skrywa autorskich przeświadczeń i opinii, ale zarazem stara się być bezstronna, a przede wszystkim wnikliwa, w diagnozie rzeczywistości społecznej.   (Nie)nawidzenia to książka ważna i niezwykle inspirująca poznawczo, dająca nowe spojrzenie na nienawiść, ale też na stan debaty, czy szerzej – sfery publicznej w Polsce (i nie tylko).

Z recenzji prof. Iwony Kurz

Fenomenolog Roman Ingarden zwrócił uwagę na osobliwy fakt: chociaż istnienie dzieł literackich wydaje się nam naturalne jak powietrze, to zapytani, czym one są, nie potrafimy udzielić trafnej odpowiedzi. Współcześnie w podobnym tonie można zapytać o gry wideo. Czym są i jakie miejsce zajmują w rzeczywistości? Czym różni się gra wideo od dzieła sztuki i tabliczki czekolady? To tylko niektóre z pytań stawianych przez prezentowaną pracę. Zapraszam w podróż po świecie gier wideo w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania o ich istotę oraz miejsce w otaczającym nas świecie. Wojciech Sikora „Rozprawa Wojciecha Sikory jest w dużej mierze pionierska na gruncie polskim (…). Posiada ona rozliczne walory poznawcze i jest udaną próbą realizacji odważnego, by nie powiedzieć miejscami karkołomnego, zadania, określonego przez przyjęty projekt badawczy. (…) Autor zaprezentował w swej książce szereg świetnych analiz. Otwierają one interesujące pola badawcze, zachęcają do dalszych poszukiwań, ustalają ważne dla filozoficznej teorii gier wideo fakty”. Prof. dr hab. Krzysztof Stachewicz Wojciech Sikora - doktor filozofii; doktoryzował się w Instytucie Filozofii Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Publikował m.in. w czasopiśmie „Hybris” oraz „Humanistyka i Przyrodoznawstwo”. Centralnym punktem jego zainteresowań badawczych są gry wideo wraz z szeroką gamą związanych z nimi zjawisk.

Tom Humanistyka w czasach antropocenu zbiera najważniejsze teksty Dipesha Chakrabarty’ego, jednego z najwybitniejszych w świecie przedstawicieli studiów postkolonialnych i zaangażowanego w dyskusje na temat zmian klimatycznych historyka.

Obywatel, sfera publiczna, demokracja
Pluralizm, wielokulturowość, wspólnota
Współczesne spory o uprawnienia i sprawiedliwość
Władza i instytucje

Księga pamiątkowa poświęcona Prof. Jerzemu Perzanowskiemu

Prawdziwa filozofia to filozofia uprawiana przez prawdziwych filozofów, filozofia skupiona na próbie zrozumienia tego, co ważne, istotne, fundamentalne. Poszukująca zrozumienia całości.

Profesor Jerzy Perzanowski jest prawdziwym filozofem. Świadczy o tym Jego dzieło i życie.

Jest wiele ważkich idei, których twórcą jest Czcigodny Jubilat. Mowa tu choćby o psychoontologii, protofizyce, czy ontologice. Ontologii Profesor Perzanowski poświęcił gros swych prac. Idąc tropem Platona, św. Anzelma, Kartezjusza, Leibniza, Kanta, Fregego, Wittgensteina, Russella i Ingardena, w serii prac z ostatniego ćwierćwiecza rozwinął ontologię kombinacyjną wraz z ogólną teorią modalności oraz ze sprzężoną semantyką kombinacyjną dla nich. W ontologii porządkowej wprowadził i zbadał ontologię lokacyjną. Z teologiki na szczególną uwagę zasługuje zaś dowód Perzanowskiego twierdzenia Augustyna–Anzelma–Leibniza, że byt najdoskonalszy jest, wraz z pochodną teorii melioracji ontologicznej.

Nie można tu też nie wspomnieć o pracach Jubilata z zakresu logiki modalnej, w szczególności o jego ogólnym twierdzeniu o dedukcji oraz o topografii logik modalnych. A także o fundamentalnych pracach z logiki parakonsystentnej oraz logik Prawdy i Fałszu.

Dzieło to rozświetla drogę niektórym współczesnym i przetrwa.

Losy zawodowe Jerzego Perzanowskiego związane są z wieloma polskimi i zagranicznymi uczelniami, ostatnio z WSPF „Ignatianum”. Przede wszystkim jest jednak człowiekiem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego Profesorem.

W roku obecnego Jubileuszu Profesora Perzanowskiego upływa 66 lat Jego życia, 44 lata zaś Jego służby Uniwersytetowi Jagiellońskiemu, na którym studia filozoficzne kończył w wieku 22 lat. Niech ta symetria, którą wyznaczają wielokrotności liczby 22, będzie znakiem Jego pracy poświęconej w istocie symetriom podstawowym bytu.

W księdze ofiarowywanej Czcigodnemu Jubilatowi grupa przyjaciół, współpracowników i uczniów, daje Mu w darze prace bliskie Jego rozumieniu filozofii.

(Z Przedmowy)