BELETRYSTYKA

Rok 1992 w Chochmie, nadmorskim kurorcie na zachodzie Łotwy. Na placu Akacjowym zbierają się wszyscy mieszkańcy, by obejrzeć, jak z piedestału jest strącany pomnik Lenina...

Ponadczasowa powieść z Estonii o walce „starego” z „nowym”, niełatwym poszukiwaniu własnej tożsamości i zerwanym przymierzu człowieka z przyrodą.

Leśny świat Leemeta się rozpada: przyjaciele i sąsiedzi wyprowadzają się do wioski, aby tam wieść nowe życie podporządkowane pracy na roli i obrządkom chrześcijańskim. Porzucają swoje chaty, obyczaje i umiejętności skuszeni smakiem chleba oraz wynalazkami przywiezionymi przez rycerzy zza morza. Leemet wierzy, że odnajdzie pogrążonego w wiecznym śnie Północnego Gada – jedyną istotę zdolną przywrócić dawny porządek.


Andrus Kivirähk - jeden z najważniejszych pisarzy dzisiejszej Estonii, ceniony za swój wyrazisty styl, talent do tworzenia niezapomnianych postaci i opowieści oraz wszechstronność. Autor powieści, dramatów, książek dla dzieci, pamfletów, współpracuje z telewizją i prasą, twórca tekstów do książek i kreskówek z popularną i lubianą Lottą.


Urodził się w 1970 r., studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie w Tartu, pracuje w dzienniku „Eesti Päevaleht”. Jako powieściopisarz debiutował w 1995 r., a sławę przyniosły mu Rehepapp ehk november (2000) i Mees, kes teadis ussisonu (2007), której polskie wydanie pt. Człowiek, który znał mowę węży jest dwunastym przekładem



„Pod żadnym pozorem nie należy tej powieści traktować jako prozy gatunkowej, choć jest tu wszystko, co być w fantasy powinno. Nie da się też odczytywać jej czysto alegorycznie. W zalewie książek o powrocie do lasu historia Leemeta, ostatniego z tych, którzy mówią językiem węży, stawia czytelnika w dość niewygodnej pozycji. Po tej lekturze wcale się nie wie, czy warto do lasu wracać. Kivirähk rozegrał bowiem swoją opowieść w poprzek podziałów, z którymi tak wygodnie nam się dziś żyje – w palcach i na proch rozpadają się tutaj figury tradycji i nowoczesności, kultury i natury, człowieka i zwierzęcia. Bardzo takich dekonstrukcji dziś potrzebujemy. I takich książek.” - Filip Springer

Czy miłość można zamknąć w matematycznym wzorze? Czy każdy związek dwojga ludzi jest wyjątkowy? A może losy zakochanych powtarzają się zawsze jak refren w muzyce? Czy miłość jest darem, czy chorobą, z której trzeba się wyleczyć?

Powieść, w której bohaterami są wybitnie uzdolniona muzycznie i matematycznie studentka oraz starszy, żonaty wykładowca. Rakel lepiej porusza się w świecie liczb i nut niż wśród ludzi. Niespodziewanie dla samej siebie całkowicie zatraca się w zakazanym uczuciu. Losy dziewczyny stają się podobne do losów innej utalentowanej matematyczki, żyjącej sto lat wcześniej Sofii Kowalewskiej. Opowiedziana na nowo stara jak świat historia romansu, który nie może skończyć się szczęśliwie.

Bagnista Laponia Wschodnia to miejsce, gdzie przestają działać telefony i ubezpieczenie na życie. Stąd pochodzi Elina, która co roku przed osiemnastym czerwca musi wyłowić szczupaka ze stawu Oś. Od tego zależy jej życie. Tym razem wszystko idzie nie tak, jak zaplanowała. Czas ucieka, a ryba wciąż pływa wolno. Do tego Elina podejrzana jest o morderstwo, więc jej tropem podąża policjantka Janatuinen.

Juhani Karila (ur. 1985) – dziennikarz, pisarz, absolwent teorii komunikacji, zdobywca tytułu Prasowego Dziennikarza Roku 2021 w Finlandii. Zajął drugie miejsce w helsińskim konkursie na debiut roku za swój zbiór opowiadań Gorilla (2013). Następnie wydał książkę Omenakrokotiilin kuolema (2016), która jest serią powiązanych ze sobą opowieści o przypadkowości zdarzeń. W 2019 roku ukazała się jego pierwsza powieść Polowanie na małego szczupaka. Książka zdobyła wiele nagród w Finlandii, w tym Lapońską Nagrodę Literacką. Dotychczas przetłumaczono ją na sześć języków.

Sebastian Musielak (ur. 1970) – absolwent filologii fińskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracował z Finami w fabryce autobusów we Wrocławiu i stoczni Aker Yards w Helsinkach, a od lat zajmuje się literaturą. Miał przyjemność przetłumaczyć z angielskiego utwory Dalajlamy i Thich Nhat Hanha, Jacoba G. Rosenberga, Chigoziego Obiomy i Rebekki Makkai oraz z fińskiego: Johanny Sinisalo, Leeny Krohn, Daniela Katza, Miki Waltariego, Sofi Oksanen, Tommiego Kinnunena, Pajtima Statovciego i innych. Wyróżniony nagrodą „Literatury na Świecie” i nagrodą państwową Ministerstwa Kultury Finlandii.

Blurb:
To, co jest, miesza się tutaj z tym, czego nie ma. Czy północne, duszne lato tak uderza do głowy, czy arktyczne słońce, które nie chce spać w czerwcowe noce? A może we chyłki i wyrwasy naprawdę wywracają świat do góry nogami? Spośród żyjących tylko jeden Asko umiałby na te pytania odpowiedzieć, ale jest stary i zapomina, o co pytają.
Juhani Karila stworzył powieść żywą — miejscami bardzo poważną, miejscami ani trochę, a wszystko w idealnych proporcjach. W magiczną rzeczywistość tej powieści wpadniecie po same uszy i nie będziecie chcieli z niej wychodzić. Pod warunkiem, że zabraliście skuteczny środek na komary.
Radek Rak, pisarz