ALBUMY/EDYCJE SPECJALNE

Pinakoteka Brera w Mediolanie gromadzi dzieła malarstwa tworzone od XIII do XX wieku. Powstała obok Akademii Sztuk Pięknych, założonej w 1776 roku, by kolekcjonować prace wielkich mistrzów włoskich. W 1806 roku sekretarz Akademii Giuseppe Bossi opracował pierwszy katalog Brery, zatytułowany Notizia delle Opere di Disegno pubblicamente esposte nella Raeale Accademia di Milano nel maggio dell’anno 1806. 15 sierpnia 1809 roku, w dzień urodzin Napoleona, dokonano uroczystego otwarcia nowych sal Pinakoteki, Gdzie można było podziwiać setki obrazów? W pałacu Brera, oprócz pierwotnego zalążka zbiorów, który pochodził z napoleońskich konfiskat majątku kościelnego, nieustannie gromadzono nowe obrazy. W 1811 roku do zbiorów galerii włączono dzieła z bolońskiej kolekcji Sampieriego oraz z arcybiskupstwa Mediolanu, zapisane przez kardynała Cesare Montiego. W 1813 roku dyrekcja Pinakoteki wymieniła szereg obrazów między innymi na dzieła z Musee Napoleon w Paryżu. W 1855 roku Brera wzbogaciła się o dzieła z legatu Oggioniego, jak też o freski zdjęte ze ścian w klasztorach i kościołach lombardzkich. W 1882 roku Pinakoteka stała się placówką niezależną od Akademii. Oprócz rożnych darowizn i zakupów, do Berry dołączyły obrazy namalowane w XX wieku z kolekcji Emilia i Marii Jesich oraz z legatu Vitalego, prace takich artystów, jak Boccioni, Bonnard, Carra, de Pisis, Morandi. Modigliani, Scipione, Sironi, Braque, Picasso. Książka, którą oddajemy do rąk czytelnika, prezentuje dzieła artystów tworzących na przestrzeni ośmiu wieków. Ukazuje obrazy z kolekcji Jesich i Vitalego, a także nowe nabytki, między innymi portrety ze zbiorów Zavattiniego oraz ostatnie darowizny. Tekst przedstawia wyniki najnowszych studiów nad kolekcjami i malowidłami oraz informacje, których dostarczyły niedawne prace restauratorskie. Podaje nazwiska zleceniodawców, pochodzenie obrazów, jak również okoliczności włączenia ich do zbiorów Brery i dane techniczne. Pogłębia wiedzę o dziejach Pinakoteki oraz o prezentowanych dziełach. Liczne ilustracje zachęcają do porównań, poszukiwań oraz do wizyty w Brerze.

"Muzeum Narodowe w Gdańsku" to kolejny tytuł z siedmiotomowej serii "Skarby sztuki w polskich muzeach narodowych". Placówka ta dziedziczy zbiory i tradycje Muzeum Miejskiego (1870) chroniącego głównie obrazy (w tym tryptyk Memlinga), rysunki i ryciny oraz Muzeum Rzemiosł Artystycznych (1881) kolekcjonującego przede wszystkim meble, fajanse i wyroby z metali kolorowych. Niezwykle cenne są także darowizny i legaty średniowiecznej rzeźby gdańskiej i pomorskiej.
Album zawiera eseje omawiające poszczególne kolekcje oraz prezentacje 356 najcenniejszych obiektów (malarstwa, rzeźby, rzemiosła artystycznego) opatrzonych krótkimi komentarzami pracowników naukowych i kustoszy zbiorów.
W serii ukazały się już:
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe w Warszawie
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe w Poznaniu
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe w Szczecinie
W przygotowaniu:
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe w Kielcach
Skarby sztuki. Muzeum Narodowe w Krakowie

Ta największa instytucja kultury Pomorza Zachodniego sprawuje opiekę nad ponad 150 tyś. obiektów sztuki dawnej oraz współczesnej, zabytków archeologicznych, etnograficznych i numizmatów oraz największym w Polsce zbiorem świadectw kultury materialnej krajów Afryki, Ameryki i Oceanii.
Album Skarby sztuki jest zaproszeniem do Muzeum Narodowego w Szczecinie, największej instytucji kultury na Pomorzu Zachodnim, należącej do grupy polskich muzeów wyróżnionych w nazwie tytułem „Narodowe” ze względu na rangę i ponadregionalne znaczenie posiadanych zbiorów. Muzeum gromadzi, chroni – zapewniając trwałość istnienia – i udostępnia powierzone dziedzictwo, opracowuje naukowo wiedzę o nim, prezentuje dorobek pokoleń od starożytności po współczesność. Jako depozytariusz pamięci o przeszłości, jest także żywym centrum wymiany myśli w różnych dyscyplinach wiedzy, aktywnie uczestniczy w procesie kształtowania świadomości historycznej i postaw społecznych. […] Jego obecny kształt i zbiory są wynikiem burzliwej dwudziestowiecznej historii Szczecina i Pomorza Zachodniego oraz skomplikowanych okoliczności politycznych i społecznych, w jakich przyszło działać jego twórcom oraz ich niemieckim, a po 1945 roku polskim, następcom.

Siedmiotomowa seria Skarby polskich muzeów prezentuje arcydzieła sztuki w polskich muzeach narodowych. Każdy tom zawierał będzie około 250-300 najcenniejszych obiektów (malarstwa, rzeźby, rzemiosła artystycznego) opatrzonych krótkimi komentarzami pracowników naukowych placówek, których prezentowane są zbiory.
W albumie przedstawiamy – obok dzieł malarstwa, rzeźby, rysunku i grafiki – arcydzieła polskiego wzornictwa i fotografii. Chcemy przypomnieć odbiorcom, jak szeroki jest zakres zbiorów naszego muzeum i jak wiele jeszcze skarbów pozostaje nierozpoznanych i niedocenionych.
Już w trakcie opracowywania niniejszego wyboru muzeum zyskało, a raczej odzyskało kilka dzieł utraconych w czasie ostatniej wojny, udało nam się również nabyć arcyinteresujący Portret Konstantego Laszczki malowany przez Józefa Mehoffera, który można bez wahania wpisać na listę skarbów. W sto pięćdziesiąty rok swego istnienia Muzeum Narodowe w Warszawie weszło jako wielodziałowa, sięgająca różnych zakresów historycznych oraz geograficznych instytucja gromadząca, przechowująca i udostępniająca dorobek artystyczny pokoleń od starożytności po współczesność. Wielkie zbiory malarstwa, rysunku, grafiki, rzeźby i rzemiosła artystycznego polskiego i europejskiego, wyjątkowa kolekcja późnośredniowiecznej sztuki kościelnej, zbiory sztuki starożytnej i wybitne w światowej skali zabytki z nubijskiej katedry Faras, ciągle niedoceniony zbiór gabinetu monet i medali oraz kolekcja sztuki Dalekiego Wschodu, to tylko zasadnicze zespoły zabytków w muzeum.

Skarb – słowo, którym nazywamy coś dla nas najcenniejszego. Skarb może mieć postać materialną, być kosztownym i kunsztownym przedmiotem o ważnej funkcji sakralnej lub świeckiej - mszalnym kielichem, monstrancją, królewską koroną.  Ale może też być czymś z pozoru materialnym nic nie wartym – jak drobne szczątki ciał świętych, dla których wspaniałe złote relikwiarze są zaledwie oprawą. Skarb może w końcu być czymś o wartości niematerialnej – pamięcią, uczuciem, widokiem. Może być wreszcie najdroższą nam osobą – pisze we wstępnie wspaniałego albumu jego autorka Maria Poprzęcka.

Ten wyjątkowy album zawiera kilkadziesiąt przykładów bezcennych dla Polaków świadectw polskiej historii i kultury: budynków, dzieł sztuki, wizerunków i krajobrazów. Przygotowany w wersji polsko-angielskiej będzie wspaniałym upominkiem na każdą okazję, jako prezent ślubny, nagroda szkolna, pamiątka zabrana znad Wisły przez cudzoziemców. Zapewne będzie też nieocenionym wspomnieniem rodzinnego kraju dla wszystkich Polaków mieszkających za granicą.

Tom trzeci obejmuje XVI wiek i przedstawia początki renesansu,rozpowszechnianie się sztuki renesansowej w Polsce, manieryzm o orientacji włoskiej i niderlandzkiej, a także klasyczne, rodzime wersje manieryzmu.

Spis treści:
- Przedmowa
- Początki i wzorce, 1500-1540
- Rozpowszechnianie i przyswajanie nowej sztuki, 1540-1570
- Dwa manieryzmy i nurt rodzinny, 1570-1600
- Z barokiem w tle, 1600-1640
- Posłowie
- Tablica chronologiczna
- Bibliografia
- Indeks

Ośmiotomowa Sztuka polska stanowiąca kontynuację znakomitego cyklu Sztuka świata, poświęcona jest dziejom architektury, malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego.
Tom ten prezentuje barok, który w naszym kraju przypada na okres kontrreformacji i długoletnich wojen ze Szwecją, Rosją i Turcją. Mimo tych trudnych czasów powstało wówczas wiele wspaniałych kościołów, pałaców i dworów, które możemy podziwiać do dzisiaj...

To piąty tom z ośmiotomowej serii Sztuki polskiej poświęconej dziejom architektury, malarstwa, rzeźby i rzemiosła artystycznego. Prezentuje barok, który w naszym kraju przypada na okres kontrreformacji i długoletnich wojen ze Szwecją, Rosją i Turcją. Mimo tych trudnych czasów powstało wówczas wiele wspaniałych kościołów, pałaców i dworów, które możemy podziwiać do dzisiaj.

Tom VI obejmuje architekturę, ogrody i parki, rzeźbę, malarstwo i rysunek, grafikę, fotografię oraz rzemiosło artystyczne. Dodatkowo został on uzupełniony o sztukę Śląska i Pomorza Zachodniego.

Ostatni, siódmy tom cenionej serii Sztuka polska to pierwsza na rynku wydawniczym próba syntetycznego ujęcia polskiej sztuki XX i XXI wieku.